فرزندم صبحانه نمي خورد

با کودکاني که صبحانه نمي خورند چه کنيم؟

در هر مشکلي که با کودک خود پيدا مي کنيد قبل از هر چيز به خود نگاه کنيد. اوّلين معلم و بهترين الگوي کودکان والدين هستند. بنابراين اگر والدين براي صبحانه وقت گذاشته و سعي کنند با هم صبحانه بخورند کودک هم به خوردن صبحانه تمايل پيدا مي کند. البته اين يک وجه قضيه است و موارد ديگري را براي برانگيختن اشتها و ميل کودک بايد در نظر گرفت که در زير مي آيند:
يکي از اين موارد، تنوع در صبحانه است. مي توان با به کار گرفتن اندکي وقت و سليقه ي بيش تر و صرف هزينه اي کم، صبحانه اي مطبوع تهيه نمود که براي افراد ديگر خانواده هم دلپذير باشد. مثلاً ساندويچ يا خوراکي به اشکال مختلف و با طعم هاي مختلف.
يکي ديگر از مواردي که مهم است مورد توجه قرار گيرد، استفاده از ظروف مخصوص کودکان با شکل ها و رنگ هاي مورد علاقه ي آن هاست.
بهتر است در حالي که به کودک اجازه مي دهيد خودش غذا بخورد، در آن ميان خودتان هم به او غذا بدهيد.
مورد قابل توجه ديگر اين که در ازاي خوردن هر صبحانه به او جايزه اي بدهيد يا يک جايزه را که مي شود قطعه قطعه نمود ( لِگو - تکه هاي ساختمان سازي )، با هر لقمه قطعه اي از آن را به او بدهيد تا با آن يک اسباب بازي بسازد.
در ضمن صبحانه مي توانيد با کودک نقاشي کنيد، ساختمان بسازيد و بازي هاي نشسته انجام دهيد.
مورد ديگر اين که براي صبحانه خوردن زماني را در نظر بگيريد و اندک اندک اين زمان را کوتاه تر کنيد تا به ميزان مورد نظر برسد.
و در آخر اگر مي بينيد که کودک با به کار بردن تمام اين راه حل ها ميلي به خوردن صبحانه ندارد، صبحانه اش را مختصر و ناهار او را تکميل تر کنيد.
به هر صورت بايد توجه داشت که رسيدگي به کودک و تعليم و تربيت او در وهله ي اول نياز به صرف وقت و حوصله دارد. و اين دو ( وقت و حوصله ) مهم ترين و کم خرج ترين ابزار هستند.
منبع مقاله :
عطاري، عباس؛ (1387)، اختلالات تغذيه اي (مشکلات رفتاري تغذيه در کودکان)، تهران: نشر قطره، چاپ اول